Τη Δευτέρα 30/3/2015, καθώς διανύεται η 29η μέρα απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων, επιλέξαμε να καταλάβουμε τη Βασιλική του αγίου Μάρκου (Δημοτική Πινακοθήκη). Αυτό δεν αποτελεί το αποκορύφωμα των δράσεων αλληλεγγύης, αλλά ένα ακόμη εργαλείο που στόχο θα έχει τη συσπείρωση των δυνάμεων τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αλλά και τον πανελλαδικό συντονισμό μεταξύ των κατειλημμένων κτιρίων που ήδη υπάρχουν (Πρυτανεία ΕΚΠΑ – Αθήνα, ΕΒΕ – Χανιά) αλλά και ως προτροπή για τη δημιουργία νέων.
Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αποδεικνύεται γνήσιος συνεχιστής της πολιτικής που ασκείται τουλάχιστον την τελευταία πενταετία στην Ελλάδα, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Το «αγωνιστικό» και «λαϊκό» προφίλ που διατυμπάνιζαν χρόνια τώρα, είτε ως αντιπολίτευση είτε ως κόμμα, έχει πλέον ξεθωριάσει και βυθιστεί στο ναυάγιο της ευρωπαϊκής πολιτικής που χρόνια υποτίθεται ότι αντιμαχόταν. Είναι η περίοδος δηλαδή που η νεοφιλελεύθερη-«λαϊκή» αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε αυτό που λέμε κράτος. Υπό αυτό το πρίσμα δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση και η συνεχής υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου συνεχώς θα εντείνονται. Τα σύνορα της FRONTEX δε θα πέσουν και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ακόμα και με «ευνοϊκότερους» όρους θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Περνώντας στο ζήτημα των φυλακών, των πολιτικών κρατουμένων, των αντιτρομοκρατικών, των ειδικών καθεστώτων αλλά και του κουκουλονόμου, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε σε όλους/όλες τη στάση της σημερινής κυβέρνησης αλλά και ανωτάτων στελεχών της στη πάροδο των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων. Νόμοι οι οποίοι ψηφίστηκαν την τελευταία δεκαπενταετία βασιζόμενοι σε αγγλικά (θατσερικά) και αμερικάνικα πρότυπα καταστολής, έχουν στοχεύσει τόσο τους ένοπλους αντάρτες και αγωνιστές όσο και τα ευρύτερα αγωνιστικά και ανατρεπτικά κομμάτια. Συγκεκριμένα ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος είχε αποχωρήσει το 2001 από την επιτροπή που ψήφισε τον α’ αντιτρομοκρατικό (187 περί «εγκληματικής οργάνωσης»). Ίδιες και παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν το 2004 στη ψήφιση του β’ αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α περί «τρομοκρατικής οργάνωσης»), το 2009 με τη ψήφιση του κουκουλονόμου, αλλά και πρόσφατα με το νομοσχέδιο των φυλακών τύπου Γ που νομοθέτησε η ακροδεξιά συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Αυτό όμως που δε πρέπει να ξεχνάμε είναι η κάθε άλλο παρά αγωνιστική στάση του ΣΥΡΙΖΑ μόλις 4 μήνες πριν στην απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού. Με άλλα λόγια ο ανθρωπισμός και η αγωνιστικότητα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ψηφοθηρικό παιχνίδι.
Με το διαχρονικό σύνθημα «κάτω το κράτος», ριζωμένο στη φαρέτρα του κινήματος, δε δημιουργούμε αυταπάτες, ότι μια κυβέρνηση ό,τι χρώμα πουκάμισο κι αν φορέσει μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των από κάτω. Κανένα σύστημα εξουσίας δε μπορεί να ανατραπεί χωρίς βία, κανένα σύστημα εξουσίας δε μπορεί να ανατραπεί με την ανάθεση παρά μονάχα με τον συνεχές αγώνα των ανατρεπτικών και επαναστατικών δυνάμεων.
Στον πιο σημαντικό αγώνα που δόθηκε ποτέ στην ιστορία των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, η σημερινή κυβέρνηση εμφανίζει άλλο ένα κομμάτι της κατασταλτικής πολιτικής της. Πρώτο και βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί το θάψιμο της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Ταυτόχρονα, η καθημερινή ταλαιπωρία με τις μεταφορές τους στα νοσοκομεία και το απομονωτικό κλίμα σε αυτά με ειδικές πτέρυγες και με η ελάχιστη έως και μηδενική επικοινωνία ακόμη και με τους ίδιους τους τους συγγενείς. Οι μεθοδευμένες και καθοδηγημένες από την κυβέρνηση ιατρικές γνωματεύσεις μερίδας γιατρών του νοσοκομείου Λαμίας. Η έλλειψη γιατρών στο νοσοκομείο των φυλακών Δομοκού, η άθλια κατάσταση στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, σε μια φυλακή που κρατείται η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων. Όλα αυτά έχουν ένα και μοναδικό σκοπό, να κάμψουν και να τσαλαπατήσουν το ηθικό των απεργών πείνας.
Σε αυτό το σημείο δε μπορούμε να ξεχάσουμε την έμπρακτη και πολύμορφη αλληλεγγύη που πρόσφεραν και θα προσφέρουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο), για τη νίκη του αγώνα των απεργών πείνας. Πιο συγκεκριμένα χαιρετίζουμε τον αγώνα που δίνεται στην Αθήνα με τις εντεινόμενες δράσεις αλληλεγγύης παρά την καταστολή που άλλαξε πρόσωπο αλλά όχι περιεχόμενο. Η νέα «αριστερή» κυβέρνηση παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη, έκανε κουρέλι όλες τις προ μηνών διακηρύξεις της περί ανθρωπισμού και κράτους δικαίου. Κάνοντας αυτό που θα έκανε οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλαμβάνοντας την εξουσία, να προστατεύσει το σύστημα που υπηρετεί συνεχίζοντας την επίθεση σε όποιον αντιστέκεται. Τρανταχτά παραδείγματα είναι οι καταλήψεις «Στο Κόκκινο» και της Πρυτανείας, όπου οι σύντροφοι/ισσες ήρθαν αντιμέτωποι με την πιθανή καταστολή τους. Ειδικότερα στην κατάληψη «Στο Κόκκινο», στελέχη της κυβέρνησης φέρθηκαν ως γνήσιοι εξουσιαστές, απειλώντας με εκκένωση και κόβοντας στη συνέχεια το ραδιοφωνικό και ιντερνετικό σήμα. Αυτό μας θυμίζει τον τρόπο που αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ το μαύρο στην ΕΡΤ καταγγέλλοντας την τότε κυβέρνηση για φασιστικές μεθόδους και για θάψιμο της ελεύθερης έκφρασης, αποδεικνύοντας με τον πιο υποκριτικό τρόπο ότι η «αριστερή φρασεολογία» και οι αγωνιστικές φανφάρες σταματάνε εκεί που ξεκινά η διαχείριση της εξουσίας.
Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι όχι μόνο δε θα κάνουμε βήμα πίσω αλλά θα εντείνουμε τις δράσεις αλληλεγγύης προς τους φυλακισμένους αγωνιστές, με πιο επιθετικές διαθέσεις και αυτό ισχύει για τη κάθε μέρα που περνάει και επιβαρύνεται η υγεία τους. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για πιο ανθρώπινο καπιταλισμό, δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε την τύχη των συντρόφων μας σε κρατικά χέρια. Ο αποφασιστικός και ο συντονισμένος αγώνας μέσα και έξω απ’ τα κελιά είναι η μόνη εγγύηση για τη δικαίωση των απεργών πείνας. Ο αγώνας συνεχίζεται!
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
κατάληψη βασιλικής του Αγ.Μάρκου